Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας « Είναι γελοίο να πιστεύουμε ότι η εργατική τάξη μπορεί να αποσχισθεί από το...
«Είναι γελοίο να πιστεύουμε ότι η εργατική τάξη
μπορεί να αποσχισθεί από το...
Έθνος»
Palmiro Togliatti
μπορεί να αποσχισθεί από το...
Έθνος»
Palmiro Togliatti
«Ο αντιφασισμός είναι το χειρότερο προϊόν του φασισμού»
Amadeo Bordiga, ιδρυτής του Κ. Κ. Ιταλίας
στέλεχος της 3ης
Διεθνούς, με σκληρούς αγώνες
εναντίον της μασονίας που χάραξαν την
πολιτική του δράση, ιδεολογικός-πολιτικός "πατέρας"
και δάσκαλος του Antonio Gramsci, που τον
διαδέχθηκε στην ηγεσία του κομμουνιστικού κόμματος
«Η αριστερά μπορεί να αναγεννηθεί μόνον από τις Σαρδέλες
και το κίνημα της Γκρέτα»
Φάουστο Μπερτινότι
και το κίνημα της Γκρέτα»
Φάουστο Μπερτινότι
πρώην πρόεδρος της ιταλικής Βουλής,
πρώην Γ. Γ. του κόμματος της "Κομμουνιστικής Επανίδρυσης"
πρώην Γ. Γ. του κόμματος της "Κομμουνιστικής Επανίδρυσης"
21 Γενάρη 1921... πραγματοποιείται στο Λιβόρνο, την παραθαλάσσια πόλη στο δυτικό άκρο της Τοσκάνης, το 17ο Συνέδριο του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ιταλίας. Μετά από έντονες ζυμώσεις και πολιτικές αντιπαραθέσεις επέρχεται η διάσπαση κι ιδρύεται το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας.
Το κόμμα που μετασχηματίστηκε σε κύριο φορέα του λεγόμενου "ευρωκομουνισμού", της σημερινής ευρωπαϊκής "ανανεωτικής αριστεράς" που διαπνέει σήμερα την υποταγμένη κοσμοπολίτικη "αριστερά", θεμελιώδες εργαλείο του υπερεθνικού κεφαλαίου και των τραπεζιτών.
Η "εξέλιξη" του μεγαλύτερου κομουνιστικού κόμματος της δύσης στην 99η επέτειο ίδρυσης...
Μια πραγματικότητα που αποτελεί μάθημα Πολιτικής και μας προσφέρει τη δυνατότητα να κατανοήσουμε πως σήμερα το υπερεθνικό κεφάλαιο, οι τραπεζίτες του 4ου Ράιχ στην Ευρώπη, μέσω του "εκσυγχρονισμού", της "μεταρρύθμισης", της λεγόμενης "ρεαλιστικής πολιτικής" ή του "πολιτικού ρεαλισμού" (realpolitik)... κατόρθωσαν να ενοποιήσουν σε ένα κοινό μέτωπο τον νεοφιλελευθερισμό και να θέσουν κοινούς στόχους στη δεξιά και την κοσμοπολίτικη "αριστερά": "περισσότερη Ευρώπη", "ανοικτά σύνορα", "αντιεθνικισμό", "αντιρατσισμό", "κίνδυνο κλιματικής αλλαγής", "ατομικά δικαιώματα" κι "αντιφασισμό" με νεκρό τον φασισμό...
Αυτή η "εξέλιξη" έλαβε και θεωρητικό περιτύλιγμα: «τέχνη του εφικτού».Σήμερα η επονομαζόμενη "ευρωπαϊκή δικαιωματική αριστερά" είναι το κατασκευασμένο και καθοδηγούμενο πολιτιστικό φαινόμενο της δοξασίας του καπιταλισμού κι αυτό μας το διδάσκει ο ίδιος ο Gramsci.
Σήμερα αυτή η ψευδό-αριστερά δεν προσανατολίζεται, αλλά τάσσεται χωρίς καμία επιφύλαξη υπέρ της παγκοσμιοποίησης, τον ευρωπαϊσμό που εξυπηρετεί τον ατλαντισμό, την ελεύθερη αγορά.
Σήμερα αυτή η "αριστερά" πέρασε από τον αγώνα κατά του κεφαλαίου και την υπεράσπιση των εργαζομένων, σε εκείνο του κεφαλαίου και την υπεράσπιση της παγκοσμιοποίησης. Από τον αγώνα εναντίον του ιμπεριαλισμού, στον αγώνα υπεράσπισης του ιμπεριαλισμού. Από την πάλη των λαών για Εθνική Ανεξαρτησία και Κυριαρχία, στην πάλη για την επικράτηση της παγκοσμιοποίησης.
«Ένας νέος φασισμός δημιουργείται στη θέση του παλαιού κληρικό-φασισμού,
ένας τεχνητός φασισμός ο οποίος θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί
μόνον υπό τον όρο να ονομάζεται αντιφασισμός»
Pier Paolo Pasolini
«Αναρωτιέμαι, αγαπητέ Alberto, αν αυτός ο θυμωμένος αντιφασισμός που βρίσκει σήμερα, με τελειωμένο τον φασισμό, διέξοδο εκτόνωσης στις πλατείες, δεν είναι κατά βάθος ένα όπλο αποπροσανατολισμού που χρησιμοποιεί η άρχουσα τάξη σε βάρος των φοιτητών και των εργαζομένων για να περιορίσει την αμφισβήτηση. Για να ωθήσουν τις μάζες να πολεμήσουν έναν ανύπαρκτο εχθρό, ενώ ο σύγχρονος καταναλωτισμός έρπει ύπουλα, διεισδύει και διαφθείρει την ήδη ετοιμοθάνατη κοινωνία».
Επιστολή του Pier Paolo Pasolini στον Alberto Moravia,
"Incontro con..." [Συνάντηση με...], Rubrica Rai 1973, μεταδόθηκε από Rai Storia
[Βλέπε σε: Δεν είμαι αντιφασίστας!]
«Αυτό που συμβαίνει καθημερινά μην το θεωρείται φυσιολογικό.
Τίποτα δεν λέγεται "είναι φυσιολογικό" σε αυτούς τους
χρόνους αιματηρής απώλειας, συντονισμένης αναταραχής,
προγραμματισμένης αυθαιρεσίας, απάνθρωπου ανθρωπισμού,
έτσι ώστε τίποτα αξίζει ως αμετάβλητο πράγμα»
Μπέρτολτ Μπρεχτ, "Η εξαίρεση κι ο κανόνας" (Die Ausnahme und die Regel),
1930-1931, πρώτη έκδοση “Internationale Literatur”, Μόσχα, Σεπτέμβρης 1937
Τίποτα δεν λέγεται "είναι φυσιολογικό" σε αυτούς τους
χρόνους αιματηρής απώλειας, συντονισμένης αναταραχής,
προγραμματισμένης αυθαιρεσίας, απάνθρωπου ανθρωπισμού,
έτσι ώστε τίποτα αξίζει ως αμετάβλητο πράγμα»
Μπέρτολτ Μπρεχτ, "Η εξαίρεση κι ο κανόνας" (Die Ausnahme und die Regel),
1930-1931, πρώτη έκδοση “Internationale Literatur”, Μόσχα, Σεπτέμβρης 1937
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση